چرا بازها از اسیدها خطرناک ترند؟

سوختگی شیمیایی عملی است که در آن بخشی یا همه ی سلول های بدن به دلیل تماس با اسید یا باز قوی می سوزند و از بین می روند. در این بین مشخص شده که سوختگی با باز خطرناک تر و وخیم تر است. اما دلیل آن چیست؟

بگذارید اول دلیل سوختگی با اسید و باز را مشخص کنیم. وقتی اسید قوی روی پوست ریخته می شود، آب سلول ها با اسید واکنش می دهد. در این واکنش گرمای زیادی تولید می شود و سلول ها را می سوزاند. اسید به دلیل خاصیت آب دوستی وارد کانال های پروتئینی سلول می شود ولی سلول بعدی اجازه ورود مولکول اسید را نمی دهد. به همین دلیل اسید سر جایش مانده و بیشتر نفوذ نمی کند. هم چنین خون و فلزات قلیایی بدن مانند کلسیم، پتاسیم، سدیم و منیزیم به کمک ما می آیند و اثر اسید را تا حدودی خنثی می کنند.

اما وقتی باز قوی روی پوست ریخته می شود با چربی سلول ها واکنش می دهد. قلیا با حل کردن غشای از جنس چربی سلول آن را متلاشی می کند. به همین دلیل نیازی به ورود به سلول ها ندارد و تا عمق استخوان نفوذ می کند. در بدن هم ماده ی اسیدی غیر از اسید معده وجود ندارد که قلیا را خنثی کند.

و در آخر فراموش نکنیم که مهم ترین و تاثیرگذارترین کار درمواقع سوختگی شیمیایی شستشوی قسمت آسیب دیده با آب است.

مقدار عناصر مختلف در بدن

در بدن عناصر مختلفی اعم از فلز، شبه فلز و نافلز در بدن وجود دارند که هر کدام کار خاصی را بر عهده می گیرند و گاهی زیاد یا کم بودنشان خطرناک است. در این پست سعی داریم بیشتر آنها را معرفی و وظایفشان و منابع دریافتشان را افشا کنیم.

برای مشاهده بقیه ی مطلب به ادامه ی مطلب مراجعه کنید. 

چرا به جای اسید معده، قلیای معده نداریم؟!

آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا به جای اسید معده، باز (قلیای) معده نداریم؟ مثلا شیره ی معده می توانست از جنس پتاسیم هیدروکسید باشد که بسیار خورنده است. اما چرا شیره ی معده اسیدی است؟ به دلایل آن توجه کنید:  

برای مشاهده ی بقیه ی مطلب به ادامه ی مطلب مراجعه کنید.