از فلوئور چه می دانید؟

فلوئور عنصر شماره 9 جدول تناوبی در گروه هفت و ردیف دوم قرار دارد. فلوئور با نماد شیمیایی F نشان داده می شود و در گروه هالوژن ها قرار دارد. این عنصر در دمای اتاق به حالت گاز بوده و الکترونگاتیوترین (الکترون دوست ترین) عنصر جدول تناوبی است. فلوئور به شدت واکنش دهنده است طوری که اگر در یک اتاق مقداری گاز فلوئور آزاد کنیم شیشه ها را آب می کند و با سیلیسیم شیشه واکنش می دهد. همچنین به دلیل اکسیداسیون بسیار قوی، منجر به سوختگی فلزات و حتی آب می شود.

فلوئور آنقدر واکنش دهنده است که با گازهای نجیبی همچون هلیم، آرگون، کریپتون و زنون هم تولید ترکیب می کند.

فلوئور مانند دیگر هالوژن ها تک ظرفیتی و از همه ی آنها فعال تر است. این نافلز با هیدروژن سریعا واکنش می دهد و گاز هیدروژن فلوئورید (HF) تولید می کند که پس از حل شدن در آب، اسید فوق العاده خورنده ای به نام هیدروفلوئوریک اسید را می سازد که البته جزو اسیدهای ضعیف است. هیدروفلوئوریک اسید را همانند فلوئور خالص نمی توان در ظروف شیشه ای نگهداری کرد.

چگالی فلوئور در حالت مایع از آب بیشتر است و در دمای حدودا 220- درجه سانتی گراد ذوب می شود (به مایع تبدیل می گردد).  فلوئور مانند دیگر هالوژن ها در زبان انگلیسی پسوند ine می گیرد. به نام هالوژن ها در انگلیسی دقت کنید: Fluorine , Chlorine , Bromine , Iodine , Astatine

فلوئور به مقدار ناچیزی در بدن انسان ها و برخی مواد غذایی وجود دارد. این عنصر بد بو به سلامت مینای دندان و جلوگیری از پوسیدگی آن کمک می کند و در بعضی مناطق شهری به آب آشامیدنی مقدار کمی فلوئور می افزایند اما فراموش نکنیم مقدار بالای این عنصر بسیار بسیار سمی و خطرناک است و می تواند سوختگی های شدیدی را ایجاد نماید.

مصرف بیش از 5 میلی گرم فلوئور به مدت طولانی موجب بیماری به نام «فلورسیز استخوانی» می شود به این گونه که فلوئور بر استخوان ها رسوب می کند و با ضخیم کردن آن ها، موجب سختی راه رفتن و یا حتی فلجی کامل می شود.