آزمایش منیزیم و مس سولفات

در پست های قبلی اعلام کردیم که آهن با مس سولفات واکنش داده و تولید آهن سولفات و مس می کند. مثلا اگر یک میخ آهنی را در محلول مس سولفات (کات کبود) قرار دهیم، رنگ آبی محلول به سبز تغییر کرده و لایه ای از مس روی میخ آهنی تشکیل می شود. بیشتر فلزات همین گونه با مس سولفات واکنش می دهند. مثلا روی و منیزیم هم تولید روی سولفات و منیزیم سولفات می کنند که روی سولفات به رنگ آبی پررنگ و منیزیم سولفات به رنگ آبی کمرنگ هستند.

منیزیم به سرعت با مس سولفات واکنش داده و به این صورت نوشته می شود:

Mg + CuSO4 = MgSO4 + Cu

منیزیم + مس سولفات = منیزیم سولفات + مس

البته در این میان حباب های گازی هم دیده می شوند که به خاطر واکنش اکسید مس و اکسید منیزیم به وجود می آیند:

MgO + CuO = Cu + Mg + O2

منیزیم اکسید + مس اکسید = مس + منیزیم + اکسیژن 

آهن اسفناج، افسانه ای بزرگ

سال هاست که برگ اسفناج به عنوان ماده ی سرشار از آهن نزد مردم محسوب می شود، اما این غلطی بزرگ است! بررسی ها نشان داده که هر 100 گرم اسفناج حاوی 2.7 میلی گرم آهن است، این مقدار خیلی زیاد و قابل توجه نیست، حتی عدس و نخود از اسفناج آهن بیشتری دارند. اما اشتباه از کجا شروع شد؟

در قرن 19 میلادی بیولوژیست آلمانی «وان ولف» به بررسی ارزش غذایی خوراکی ها پرداخت و 2.7 میلی گرم آهن را برای اسفناج به اشتباه 27 میلی گرم یادداشت کرد. کارتون خیالی ملوان زبل هم به محکم شدن این افسانه کمک زیادی کرد. اسفناج فیبر و کلسیم زیادی دارد اما اگزالیک اسید مانع آن می شود که غذای خوبی باشد. اگزالیک اسید یک اسید آلی و از دسته ی کربوکسیلیک اسید هاست و بسیار از استیک اسید قوی تر است. این اسید سمی و مضر برای بدن بوده و خوردن آن بسیار خطرناک و مضر است.

اگزالیک اسید در اسفناج به مقدار قابل توجهی وجود دارد. هم چنین نیترات بالای اسفناج آن را خطرناک تر می کند. پس ما هیچ گاه اسفناج را به عنوان یک ماده ی خوراکی مناسب و سرشار از آهن محسوب نمی کنیم!

آزمایش مس سولفات و میخ آهنی

آهن + مس سولفات = مس + آهن سولفات 

Fe + CuSO4 = Cu + FeSO4 

برای مشاهده کلیک نمایید.