جابر بن حیان، پدر علم شیمی

وقتی بحث این می شود که مسلمانان عقب تر از اروپا هستند و هیچ گاه در حد آنها نمی شوند، مرا آزرده خاطر می سازد.

ایرانیان مسلمان تا قرن ها از اروپاییان جلوتر بودند و قطب علمی جهان به شمار می رفتند. دانشمندان زیادی در همه ی رشته ها مانند خیام نیشابوری و ابو محمد خوارزمی در ریاضیات، بوعلی سینا در پزشکی، ملاصدرا در فلسفه و محمد زکریای رازی و جابر بن حیان در علم شیمی پرچم ایران اسلامی را سرافراز کردند.

در آن زمان اروپا تاریک و پر از خرافات و جهل بود و ابدا به پای ایران و سرزمین های اسلامی نمی رسید. جابر بن حیان ستاره ای پر فروغ در آسمان ایران است که در توس مرکز خراسان متولد شد. به وی لقب پدر شیمی داده اند چون کارهای او در شیمی در زمان خودش بی نظیر و شگفت انگیز بوده اند.

جابر بن حیان از شاگردان امام صادق (ع) بود. مواد و روش های شیمیایی هیدروکلریک اسید (اسید کلریدریک)، سیتریک اسید، استیک اسید، نیتریک اسید، تقطیر، تکلیس، تبلور، تیزاب سلطانی، زاج سفید (پتاسیم آلوم)، جیوه، آرسنیک، بوراک، آمونیاک خالص، آنتیموان، بیسموت، نیتروژن، گوگرد، سولفوریک اسید، اوریک اسید، پاک سازی و ساخت مروارید های طبیعی و مصنوعی، رنگ آمیزی فلزات و کانی های گران بها، لعاب دادن ظروف سفالین و ... توسط این گوهر گران بها کشف و اختراع شدند.

با این همه اختراعات و کشفیات ارزشمند با امکانات سیزده قرن پیش، چرا جابر بن حیان ایرانی هنوز در میان مسلمانان و حتی ایرانیان ناشناخته است؟