آب اکسیژنه

هیدروژن پر اکسید یا آب اکسیژنه با فرمول شیمیایی H2O2 ترکیب شیمیایی ناپایداری است که از ترکیب آب با اکسیژن در دمای بالا بدست می آید. آب اکسیژنه در غلظت های پایین مایعی ناروان و شفاف است اما در غلظت های بالا رنگ مایل به آبی دارد. آب اکسیژنه ساده ترین ترکیب پراکسید است. پراکسید به ترکیبی گفته می شود که در آن دو اتم اکسیژن با هم پیوند داشته و عدد اکسایش یکی از آنها صفر باشد. آب اکسیژنه ماده ی اکسید کننده ی قوی است که در فشار و شرایط خاص می تواند منفجر شود و واکنش دهد.

آب اکسیژنه در غلظت بالای 30 درصد خطرناک است و می تواند به راحتی پوست را سوزانده و بی رنگ کند. آب اکسیژنه امروزه در داروخانه ها با غلظت 3 یا 5 درصد برای ضدعفونی زخم ها و سفید کردن دندان ها وجود دارد. آب اکسیژنه کمی اسیدی و پی اچ آن تقریبا 6.5 است. آب اکسیژنه پایدار نیست و در شرایط خاص مانند قرار گرفتن در معرض نور، محیط قلیایی، دمای بالا و ... به آب و اکسیژن تجزیه می شود.

آب اکسیژنه دمای جوش 152 درجه سانتی گراد، دمای ذوب (انجماد) 0.4- درجه سانتی گراد و چگالی 1.75 گرم بر سانتی متر مکعب دارد. امروزه از آب اکسیژنه برای ضد عفونی کردن زخم ها، سفید کردن دندان ها، به عنوان مایع سفید کننده ی لباس مانند وایتکس، انجام آزمایش ها و برای اکسید کردن سوخت موشک ها استفاده می شود.

استنشاق بو یا بخار آب اکسیژنه می تواند آسیب های جدی به ریه ها و چشم ها برساند و باید در حین کار با آن ایمنی را به خوبی رعایت نمود.