خنده ای که منجر به مرگ می شود!

شاید تا به حال نام گاز خنده را نشنیده باشید. در شیمی به آن دی نیتروژن مونوکسید می گویند که با فرمول شیمیایی N2O نشان داده می شود. امروزه در صنعت برای تقویت موتور خودرو و در پزشکی به عنوان داروی بیهوشی استفاده می شود. 

استشمام این گاز موحب خندیدن فرد می شود، جالب است بدانید در جنگ هشت ساله ی ایران و عراق، سربازان عراقی از آن استفاده کردند. اما چرا؟ 

وقتی شخص گاز خنده را استشمام می کند، می خندد ولی اگر مدت طولانی در معرض آن باشد آنقدر می خندد که می میرد! در واقع خنده ی شدید و طولانی مدت او باعث سردرد شدید و افسردگی می شود که در جنگ سربازانی بودند که بر اثر سردرد شدید ناشی از گاز خنده، سرشان را به تیرهای آهنی می کوبیدند که در نهایت سرشان متلاشی شده و شهید می شدند. سرنوشت دردناکی است!  

به همین دلیل چند سالی است که استفاده ی گاز خنده در پزشکی ممنوع اعلام شده است.  

معرفی چند آنیون دیگر

ادامه ی پست قبلی.

نام آنیون	فرمول شیمیایی	مقدار بار آنیون
آلومینات	AlOH4,AlO2,AlO3,Al2O4	1-,2-,3-
اکسید	O	2-
پرمنگنات	MnO4	1-
پراکسید	O2 (دو اتم اکسیژن با هم پیوند داشته باشند)	2-
برمید	Br	1-
یدید	I	1-
هیدرید	H	1-
هیدروبورات	HB	4-
فلوئورید	F	1-
فروسیانید	Fe(CN)6	4-
تلورید	Te	2-
سلنید	Se	2-
کاربید	C (با یک یا چند اتم فلز پیوند داشته باشد)	2-,4-,6-
سیلیسید	Si	2-,4-
سیلیکات	SiO,SiO2,SiO4	2-,4-,6-
کربونیل	CO (با یک یا چند اتم فلز پیوند داشته باشد)	2-
فتالوسیانین	C32H16N8	2-
اتیل	C2H5	2-
فرات	FeO4	2-

معرفی چند آنیون (یون منفی)

آنیون ها، یون هایی هستند که پس از یک یا چند یون مثبت در ترکیبات یونی می آیند. در اینجا به معرفی برخی از آنها می پردازیم.   

نام آنیون	فرمول شیمیایی	مقدار بار آنیون
هیدروکسید	OH	1-
سولفات	SO4	2-
سولفید	S	2-
نیترات	NO3	1-
نیتریت	NO2	1-
کلرید	Cl	1-
کلراید	Cl2	2-
هیپوکلرو یا هیپوکلریت	ClO	1-
کلرو یا کلریت	ClO2	1-
کربنات	CO3	2-
بی کربنات	HCO3	1-
بی سولفات	HSO4	1-
فسفات	PO4	3-
استات	CH3COO	1-
سیترات	C6H5O7	3-

معرفی چند شناساگر اسید و باز (ایندیکاتور)

در این مطلب می خواهیم چند نمونه شناساگر اسید و باز را معرفی کنیم که بخشی از آنها طبیعی و بخشی مواد شیمیایی هستند.

نام شناساگر	رنگ در محیط اسیدی	رنگ در محیط بازی	رنگ در محیط خنثی
آب کلم قرمز	زرشکی یا قرمز	سبز یا زرد	آبی
لیتموس آبی	قرمز	آبی	آبی
لیتموس قرمز	قرمز	آبی	قرمز
برم تیمول بلو	زرد	آبی	آبی
فنل فتالئین	بی رنگ	ارغوانی	بی رنگ
متیل قرمز	قرمز	زرد	قرمز
متیل اورانژ	قرمز	زرد	نارنجی
متیل فتالئین	بی رنگ	آبی	بی رنگ
متیل زرد	قرمز	زرد	زرد
متیل بنفش	زرد	بنفش	بنفش
آب شاتوت	قرمز	آبی	قرمز
زرد آلیزارین	زرد	قرمز	زرد
ارغوانی کرزول	زرد	ارغوانی	ارغوانی
پتاسیم پرمنگنات	بی رنگ یا نارنجی	زرد	بنفش
فنول قرمز	زرد	قرمز	قرمز
آبی برموفنول	زرد	آبی	آبی
تورنسل	نارنجی یا زرد یا قرمز	آبی یا بنفش	سبز
سدیم پرمنگنات	بی رنگ	زرد یا خاکستری	صورتی
قرمز کلروفنول	زرد	قرمز	قرمز

رقابت برای ساخت سنگین ترین عنصر جهان

دو تیم بین‌المللی برای ساخت سنگین‌ترین عنصر جهان با هم به رقابت پرداخته‌اند

عناصر فوق سنگین به عناصری گفته می‌شود که در انتهای جدول تناوبی با عدد اتمی بالای 104 قرار دارند.

سنگین‌ترین عنصر پیشین با نام موقت آن‌انوکتیوم با عدد 118 در سال 2002 کشف شد و این دو تیم اکنون در تلاش برای تولید عناصر 119 و 120 هستند.

جان پیتر اومتودت، استاد شیمی اتمی دانشگاه اوسلو نروژ به همراه دانشمندانی از اروپای غربی، ژاپن و آمریکا، تیم اول را تشکیل داده‌اند و آزمایشات خود را در مرکز تحقیقات یون‌های سنگین هول‌هولتز آلمان انجام می‌دهند.

تیم دوم از دانشمندان روسی و آمریکایی تشکیل شده و در موسسه مشترک تحقیقات اتمی در روسیه فعالیت می‌کنند.

به گفته اومتودت، عناصر فوق سنگین بسیار بی‌ثبات بوده و تولید آنها بسیار مشکل است.

ساخت یک اتم از یک عنصر جدید برای منسوب کردن آن به عنوان کشف یک عنصر جدید کافی نبوده و نتایج باید تکرار شوند.

اومتودت اظهار کرد: هیچ کس نمی‌تواند کشف خود را به رسمیت بشناسد مگر این که یک آزمایشگاه دیگر بتواند آن را تکرار کرده و در بدترین شرایط، تایید آن ممکن است تا چند دهه به طول انجامد.

هرچه یک عنصر سنگین‌تر باشد، تولید آن طولانی‌تر بوده و مدت کوتاه‌تری سالم باقی خواهد ماند. تولید یک اتم عنصر 106 در زمان کشف آن تنها یک ساعت طول کشیده اما در عرض 20 ثانیه به عناصر سبک‌تر تنزل کرد. یک اتم عنصر 118 را در طول یک ماه می‌توان تولید کرد و طول عمر آن پیش از انحطاط نیمی از این اتم، تقریبا 1.8 میلی‌ثانیه است.

به گزارش ایسنا، دو هفته پیش، فیزیکدانان اتمی آزمایشگاه ملی اوک‌ریج در تنسی آمریکا موفق به ساخت 20 میلی‌گرم عنصر به شدت رادیواکتیو برکلیوم شدند.

به هر کدام از تیم‌های شرکت‌کننده، 10 میلی‌گرم برکلیوم داده شده است. این دانشمندان با یک پرتو اتم‌های تیتانیوم به بمباران یک صفحه فلزی با پوشش اتم‌های برکلیوم خواهند پرداخت. برنامه کاری این محققان بسیار فشرده بوده؛ چرا که نیمه عمر برکلیوم تنها 320 روز بوده و با پایان این زمان، نیمی از نمونه‌های آنها به دیگر عناصر تنزل خواهند کرد.

اصل پایه ساخت اتم‌های فوق سنگین، ساده است: اتم‌های یک عنصر را به اتم‌های دیگر کوبیده پروتون‌های آنها به هم افزوده شده، یک عنصر جدید بوجود می‌آورند. 22 پروتون تیتانیوم با 97 پروتون بارکلیوم ترکیب شده و یک اتم با 119 پروتون خواهند ساخت.

در بیشتر موارد این اتم‌ها یکدیگر را نابود می‌کنند؛ اما به ندرت و یکبار در ماه، این ترکیب به طور سالم انجام می‌شود. تنها راه برای شناسایی اتم جدید، مشاهده تابش پرتو رادیواکتیو آن در زمان انحطاط بوده و هنگامی وجود یک عنصر جدید اثبات می‌شود که دیگر چیزی از آن باقی نمانده است.