چرا به جای اسید معده، قلیای معده نداریم؟!

آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا به جای اسید معده، باز (قلیای) معده نداریم؟ مثلا شیره ی معده می توانست از جنس پتاسیم هیدروکسید باشد که بسیار خورنده است. اما چرا شیره ی معده اسیدی است؟ به دلایل آن توجه کنید:  

برای مشاهده ی بقیه ی مطلب به ادامه ی مطلب مراجعه کنید. 

1- اسید از باز واکنش دهنده تر است. بازها بر خلاف اسیدها با برخی عناصر مثل مس واکنش نمی دهند. 

2- بیشتر خوراکی ها اسیدی هستند. اگر شیره ی معده قلیایی بود، به راحتی با خوردن میوه هایی مثل پرتقال، لبنیات، سرکه، نوشابه و ... که اسیدی هستند خنثی می شد و انسان با مشکل سوءهاضمه و دل درد مواجه می گردید، در حالی که تعداد بسیار کمی از خوراکی ها قلیایی هستند مانند جوش شیرین و آب ناخالص. 

3- لایه ی مخاطی محافظ معده (موسین) فقط در برابر اسیدها مقاوم است و در مقابل بازها به راحتی رنگ می بازد. پس اگر شیره ی معده بازی بود، سلول های معده هضم می شدند! 

4- همه ی بازها (به استثنای آمونیاک) دارای کاتیون فلز هستند. بنابراین اگر سلول های معده به جای اسید، باز می ساختند، بدن دچار کمبود فلز و بیماری می شد. اما شیره ی معده که از جنس هیدروکلریک اسید است، از هیدروژن و کلر تشکیل شده که هر دو نقش مهمی در بدن ندارند و کلر به نوعی سمی محسوب می شود (کلر دفعی سلول ها، توسط بافت معده به اسید مفید تبدیل می شود!) و به خاطر همین است که شیره ی معده از جنس اسیدهای دیگر مثل سولفوریک اسید نیست. 

و پرسش آخر، به راستی چه کسی این ها را به بدن آموخته است؟