گازهای گلخانه ای بلای جان انسان ها

حتما تا به حال عنوان گازهای گلخانه ای را شنیده اید. عنوانی که چند سال است زنگ های خطر برایش به صدا در آمده اند و یکی از مهم ترین موضوعات کشورهای دنیا شده است. گازهای گلخانه ای، گازهایی هستند که گرما را در زمین محبوس کرده و مانع خروج آن می شوند درست مانند اتفاقی که در گلخانه ها می افتد (در فصل زمستان برای گرم نگه داشتن محیط گلخانه).

برای مشاهده بقیه ی مطلب به ادامه ی مطلب مراجعه کنید. 

 

کربن دی اکسید، بخار آب، دی نیتروژن مونوکسید (گاز خنده)، متان و ازن از مهم ترین گازهای گلخانه ای در جو سیاره ی زمین هستند.

کربن دی اکسید (CO2) از همه ی آن ها مهم تر است و اثر گلخانه ای بیشتری می گذارد. مثلا سیاره ی زهره که از خورشید نسبت به عطارد دورتر است از سیاره ی عطارد بسیار گرم تر می باشد. دلیل آن وجود مقدار بسیار زیاد (حدود 97 درصد) کربن دی اکسید در جو سیاره ی زهره است که بر آن اثر گلخانه ای می گذارد.

درست است که در جو زمین در حال حاضر فقط 0/03 درصد کربن دی اکسید وجود دارد، اما فراموش نکنیم که این مقدار در سال 1995 میلادی، 0/028 درصد بوده است و کربن دی اکسید جو در طول بیست سال در اثر فعالیت های بشری دو صدم درصد افزایش یافته است. کشورهای آمریکا، چین، روسیه و برزیل بیشترین کربن دی اکسید را تولید می کنند.

گاز مهم تر بعدی متان (CH4) است. متان توسط بعضی موجودات پرورشی انسان ها تولید می شود. مثلا گاوهای شیرده ده برابر گاوهای وحشی گاز متان تولید می کنند.

متان علاوه بر خاصیت گلخانه ای، بسیار آتش گیر (بیشتر از بنزین!) و از این حیث بسیار خطرناک است. فراموش نکنیم که 21 درصد اتمسفر زمین را اکسیژن تشکیل می دهد. پس اگر متان زیاد شود با یک جرقه ی کوچک با اکسیژن واکنش داده و علاوه بر حریق و آتش سوزی گسترده، اکسیژن هوا را به شدت کاهش می دهد.

ازن (O3) هم گاز گلخانه ای مهم بعدی است. ازن علاوه بر این خاصیت، بسیار سمی و واکنش دهنده است و چند متر مکعب آن برای کشتن تمام انسان های زمین کافی است!

دی نیتروژن مونوکسید (N2O) و بخار آب (H2O) هم اثر گلخانه ای دارند. اگر زمین بیش از اندازه گرم شود، قطب ها آب شده و جهان به زیر آب می رود.

اگر منابع تجدید پذیر جایگزین سوخت های فسیلی شوند، اگر در مصرف مواد غذایی اسراف و افراط نشود و اگر استفاده از دوچرخه بیشتر از وسایل نقلیه ی دیگر باشد، تولید گازهای گلخانه ای کمتر شده و جهان تا حدودی به دوران قدیم خود باز می گردد.